ΟΙ 3 ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΦΡΟΝΗΣΕΩΣ - ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΟΡΟΥΣ" ΤΟΥ ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΥ

ΚΡΑΤΥΛΟΣ - ΠΕΡΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΤΗΤΟΣ

 

Στὸν διάλογο «Κρατύλος» ἢ «Περὶ Ὀνομάτων Ὀρθότητος», ὁ Πλάτων ἀποκαλύπτει τὸ φιλοσοφικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, διερευνᾶ τὸ σχέδιο κατασκευῆς της, καὶ θεμελιώνει τὴν «Φιλοσοφία τῆς Γλώσσας» (Philosophy of the Language).

Εἶναι τὸ πρῶτο ἔργο τῆς παγκόσμιας γραμματείας περὶ ἐτυμολογίας. Ἐτυμολογία εἶναι ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἐτύμου, δηλαδή, τοῦ ἀληθοῦς περιεχομένου, τῆς ἀλήθειας τῶν λέξεων, εἶναι ἡ δυνατότητα ἀνάλυσης ἑνὸς ὀνόματος στὰ συστατικἀ του μέρη, ποὺ εἶναι δηλωτικὰ τῆς σημασίας του.

Ὁ «Κρατύλος» ἔχει χαρακτηρισθεῖ ὡς τὸ «Εὐαγγέλιο τῆς Ἐτυμολογίας». Εἶναι ἐδῶ ὅπου ὁ Σωκράτης, συνομιλῶντας μὲ τὸν Ἑρμογένη καὶ τὸν Κρατύλο, ἑρμηνεύει μὲ τὴν βαθειὰ σοφία του ὀνόματα, ἔννοιες καὶ γράμματα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, καταδεικνύοντας τὴν πανάρχαια προέλευσή τους.

Μὲ τὴν ἀνὰ χεῖρας πολύχρονη ἐργασία μας εὐελπιστοῦμε νὰ ἀναδείξουμε τὴν σπουδαιότητα τοῦ Πλατωνικοῦ αὐτοῦ διαλόγου καὶ νὰ ἀποκαλύψουμε τὶς ἀλήθειες ποὺ κρύβονται μέσα σ’ αὐτόν, ἀποδεικνύοντας ὅτι εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον σημαντικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς πλέον παρεξηγημένους διαλόγους τοῦ Πλάτωνος. Βασικὸς ἐξοπλισμός μας σὲ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα εἶναι τόσο ἡ μελέτη ἀλλὰ καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ Πλατωνικοῦ Ἔργου (Corpus Platonicum) στὸ σύνολό του, καθὼς καὶ τὰ πολύτιμα Σχόλια τοῦ Πρόκλου, ὁ ὁποῖος ἤδη ἐξ ἀρχῆς ἐπισημαίνει ὅτι:

«Ὁ παρὼν διάλογος ἐπιστήμονας ἡμᾶς ποιεῖ τῆς τῶν ὀνομάτων ὀρθότητος, καὶ δεῖ τὸν μέλλοντα εἶναι διαλεκτικὸν ἀπὸ ταύτης ἄρχεσθαι τῆς θεωρίας».

Ὁ παρὼν διάλογος μᾶς κάνει νὰ ἀποκτοῦμε ἐπιστημονικὴ γνώση τῆς ὀρθότητας τῶν ὀνομάτων, καὶ αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ εἶναι διαλεκτικός, ἀπὸ αὐτὴν τὴν θεωρητικὴ ἐξέταση πρέπει νὰ ἀρχίσει!

Ἡ παροῦσα ἔκδοση περιλαμβάνει: 
Εἰσαγωγή, Διαίρεση τοῦ διαλόγου σὲ Ἑνότητες - Μέρη - Κεφάλαια, Περιλήψεις Μερῶν καὶ Κεφαλαίων, Ἀρχαῖο Κείμενο καὶ Σύγχρονη Ἀπόδοση, Ἐκτενῆ Σχόλια καὶ τελικὸ Συμπέρασμα, καθὼς καὶ Λεξικογράφηση ὅλων τῶν ἐτυμολογιῶν τοῦ Κρατύλου, ποὺ δίνει ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἐτυμολογιῶν ποὺ δίνονται στὸ παρὸν ἔργο, σὲ ἕνα συνοπτικὸ καὶ εὔχρηστο Ἐτυμολογικὸ Λεξικό.

ΑΜΜΩΝΙΟΣ - ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΜΟΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΛΕΞΕΩΝ -ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ

 

 

 

Ο Αμμώνιος ο Γραμματικός και το Έργο του.

2η έκδοση επηυξημένη με Προσάρτημα 88 επιπλέον λημμάτων

Ο Γραμματικός και Λεξικογράφος Αμμώνιος έζησε, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τον 1ο μ.χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια, τον τόπο συγκεντρώσεως όλων των Ελλήνων σοφών εκείνη την ιστορική περίοδο. Το όνομα Αμμώνιος έφεραν πολλά πρόσωπα της αρχαιότητος, ιδίως κατά την ελληνιστική περίοδο, και σημαίνει τον ανήκοντα εις τον Άμμωνα Δία αλλά και γενικότερα τον προερχόμενο από την περιοχή της Αμμωνίας, όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα ολόκληρη η βόρειος Αφρική (Λιβύη): “ Άμμων, όνομα θεού Ελληνικού”, σημειώνεται στο Λεξικόν Σούδα, και ο Στέφανος Βυζάντιος στα “ Εθνικά”, μας πληροφορεί σχετικά ότι “ Αμμωνία, η μεσόγειος Λιβύη. και αυτή δε πάσα η Λιβύη ούτως εκαλείτο από Άμμωνος. ο οικήτωρ Αμμώνιος”.

Τα μόνα σωζόμενα έργα του Αμμωνίου, απ΄ όσα τουλάχιστον γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, είναι το Περί Ομοίων και Διαφόρων Λέξεων και το Περί Ακυρολογίας. Πρόκειται για έργα με κοινή θεματολογία: την γνώση των λεπτών εννοιών της Ελληνικής Γλώσσας και την ορθή - έγκυρη χρήση των λέξεών της. Τα πρωτότυπα έργα πρέπει να καταλάμβαναν πολύ μεγαλύτερη έκτασι και ό,τι έχουμε σήμερα στα χέρια μας είναι οι σωζόμενες επιτομές.
Το όλο έργο του Αμμωνίου σώζεται σε διάφορους χειρόγραφους κώδικες που περιλαμβάνουν αποσπασματικά τα ανωτέρω συγγράμματα και φυλάσσονται σε Βιβλιοθήκες της Ευρώπης. Η πρώτη έντυπη έκδοσις έγινε στην Βενετία το 1497 από τον Άλδο Μανούτιο, με τον γενικό τίτλο: Dictionario Graeco. Ακολούθησε η έκδοσι του Λουδοβίκου Κάσπαρ Βάλκεναιρ το 1739 στο Βατικανό, με τον τίτλο: Ammonius, De adfinitum vocabularum differentia. Με τον τίτλο πλέον αυτόν επανεκδόθηκε το 1787 στην Ερλάγκη και το 1822 στην Λειψία.
Η παρούσα έκδοσις είναι η πρώτη που γίνεται στην Ελλάδα, με εξαρχής στοιχειοθεσία, λεξικογραφική σελιδοποίησι, εισαγωγή, πλήρη κατάλογο των αρχαίων συγγραφέων και των αναφερόμενων έργων τους, και αναλυτικό ευρετήριο όλων των λημμάτων του έργου.
Τα έργα παρουσιάζονται σε μορφή Λεξικού με συγκριτική παράθεσι λέξεων που ομοιάζουν μεταξύ τους η σχετίζονται με το ίδιο θέμα, που φαίνονται να είναι συνώνυμες, αλλά έχουν διαφορετική σημασία, παραδείγματος χάριν:
άντρον και σπήλαιον διαφέρει. άντρον μεν το αυτοφυές κοίλωμα, σπήλαιον δε το χειροποίητον.
άντρον και σπήλαιον διαφέρει. άντρον είναι το φυσικώς δημιουργημένο κοίλωμα γης, ενώ σπήλαιον είναι αυτό που έχει διαμορφωθεί (από τον άνθρωπο).
άγειν και φέρειν διαφέρει. άγεται μεν γαρ τα έμψυχα· φέρεται δε τα άψυχα.
άγειν και φέρειν διαφέρει. διότι άγονται μεν τα έμψυχα, φέρονται δε τα άψυχα. (πρβλ. και την σημερινή έκφρασι: άγεται και φέρεται, δηλαδή, δεν έχει κανέναν έλεγχο στη ζωή του).
αδεής και αδαής διαφέρει. δια μεν γαρ του <ε> ο άφοβος, δια δε του <α> ο αμαθής.
αδεής και αδαής διαφέρει. αδεής, με ε, είναι ο άφοβος (α στερ. και δέος), ενώ αδαής, με α, είναι ο αμαθής (α στερ. και δάω -γνωρίζω, διδάσκω).
δόξα και κλέος διαφέρει. δόξα μεν εστίν ο παρά των πολλών έπαινος, κλέος δε ο παρά των σπουδαίων.
δόξα και κλέος διαφέρει. δόξα είναι ο έπαινος από τους πολλούς, ενώ κλέος ο έπαινος από τους σπουδαίους.

Περισσότερα

 

ΟΙ 7 ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ * THE 7 DEFINITIONS OF TEMPERANCE (SOPHROSYNE)

http://www.heliodromion.gr/palaio/Speusippos.htm

http://www.heliodromion.gr/palaio/ekdoseis_a.htm

Πλούταρχος - Περί Ευθυμίας * Plutarch - On Tranquillity of Mind

Μες από τα βάθη του χρόνου, ο σοφός Πλούταρχος μας παραδίδει έναν αξιόπιστο πλοηγό που αποδεικνύεται εξαιρετικά πολύτιμος για το ταξίδι μας σε μια ταραγμένη εποχή, όπως αυτή που ζούμε.

Ο άνθρωπος, στην διαδρομή των αιώνων, παρά τις αλλαγές που σημειώνονται στο εξωτερικό του περιβάλλον, εξακολουθεί να ταλανίζεται από τους ίδιους ψυχικούς παράγοντες, οι οποίοι σήμερα όχι μόνον έχουν ενταθεί, αλλά και πολλαπλασιασθεί επικίνδυνα.

Παρασυρμένος από την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και εστιασμένος σχεδόν αποκλειστικά στην βαρειά ύλη, ο σημερινός άνθρωπος έχει λησμονήσει τελείως την ψυχική του ανάπτυξη γι΄ αυτό και δεν κατανοεί την αιτία της κακοδαιμονίας του.

Ο θυμός (θυμικόν ή θυμοειδές) είναι η σφαίρα εκείνη της ψυχής που περικλείει το συναίσθημα και την βούληση. Λόγω της ενδιάμεσης φύσης του, αποτελεί το "κλειδί" για την ενοποίηση των διαφόρων μερών της ψυχής. Η ευθυμία ως αρίστη κατάσταση του θυμικού κέντρου εξετάζεται στο παρόν έργο σε είκοσι μεστά κεφάλαια.

Την ευθυμία οφείλουμε να την αναζητήσουμε εντός μας, έχει εσωτερική διάσταση, αλλά δεν θα μπορέσει να διατηρηθεί αν αγνοήσουμε τις εξωτερικές συνθήκες. Οι ανθρώπινες σχέσεις, τα υλικά μέσα και αποκτήματα, ο πλούτος και η έλλειψή του, τα τυχαία γεγονότα κλπ. είναι παράγοντες τους οποίους οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας.

Αν κάποιος αποδειχθεί ικανός να σταθεροποιήσει και ενοποιήσει την εξωτερική ζωή του, αυτό θα επιδράσει θετικά και στην ενοποίηση της εσωτερικής ζωής του. Η ενοποίηση του ψυχισμού είναι ένα δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα θαυμαστό έργο. Πάντα επίκαιρο και επιτακτικό σήμερα όσο ποτέ. Το παρόν σύγγραμμα είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο για το δύσκολο αυτό έργο και συχνά θα χρειαστεί ν΄ ανατρέξει κανείς στις σελίδες του για έμπνευση και καθοδήγηση στο δρόμο της γνώσης και της εξέλιξης.

http://www.heliodromion.gr/bperieythimias.htm

Στο βίντεο παρουσιάζονται μόνον οι προμετωπίδες των 20 κεφαλαίων τού βιβλίου σε σύγχρονη απόδοση. Στο βιβλίο περιέχεται και το αρχαίο κείμενο.

Διαβάστε:
Το θυμικό μέρος της ψυχής και η σημασία της Ευθυμίας